Het stopte sneller dan waar ik zelf klaar voor was

Icon 33

Ik zie zoveel mooie foto’s verschijnen van mensen die lang borstvoeding kunnen geven. Zo’n mooie verhalen ook. Maar bij mij stopte het sneller dan waar ik klaar voor was.

Toen mij de eerste keer de vraag werd gesteld of ik borstvoeding wou geven, was het een voorzichtige: “Ik wil wel proberen, maar ik weet niet of het lukt. Ook al is het het meest natuurlijke, het voelt voor mij toch niet zo vanzelfsprekend aan.”

De beste reactie op gekregen, maar dan beval je op 34 weken. Mijn lichaam was er dus niet echt klaar voor. Wat voor mij al vreemd aanvoelde, startte met wat hapjes van een minibaby die superhard haar best deed, maar meteen in slaap viel van vermoeidheid. Ik bleef bij haar in het ziekenhuis, want die borstvoeding, ik wou het dan toch écht.

Het begon met druppels manueel uitduwen op een lepel. “Niet bij nadenken”, hoor ik mezelf nog zeggen.

Na dagen en nachten kolven, nam ik de eerste foto van redelijk gevulde flesjes om ze vol trots naar mijn man te sturen: “Kijk, ik kan het!”. Waarop hij minstens even enthousiast antwoordde:

“Iemand geeft melk!!”

Het was zo schoon. Zo intiem. Zo gezellig ook. Het voelde goed en ging na heel wat doorzetten ook echt goed. Ik was er trots op, want die opstart heeft me veel tranen gekost. Tranen wanneer er weinig in de kolf belandde, tranen wanneer ik haar weer niet wakker kon houden, tranen wanneer die kolf weer niet wou werken. Maar het was voor haar. Om die minibaby de beste kansen te geven. En eenmaal op gang, viel het helemaal mee. Verliefd op het zicht dat ik had op haar, verliefd op de bijhorende geluidjes en op hoe ze heerlijk in slaap dommelde.

Mijn productie zakte eenmaal terug aan het werk. En die slaande handjes in mijn gezicht tijdens het voeden omdat het allemaal niet meer genoeg was, deden dubbel pijn. Na wat pogingen om alles weer op te trekken, was het genoeg. Zo gaf ik vol trots, maar met een traan erbij, na 7 maanden de allerlaatste voeding. Ik mis het. Maar het is mooi zo. Ze groeit, ze is gezond en ik ben trots dat ik het heb volgehouden in die woelige start.

Bedankt aan de meest enthousiaste vroedvrouwen van @mechelenbevalt. De moeite en zorg waarmee jullie die eerste druppels met een naaldje recupereerden, deden me goed voelen. Gaven me moed.

Bedankt aan @dewolk_groepspraktijk en @juliepiedfort om me altijd zo positief aan te moedigen.

De ervaring was korter dan uiteindelijk gehoopt , maar oh zo mooi ❤️

Week van de borstvoeding

Een verhaal van Annemiek